Początek rozwoju przemysłowej Łodzi, przypadł na I połowę VIV w., miasto liczyło wówczas kilkuset mieszkańców. Pod koniec stulecia miasto było już liczącą się w Europie metropolią słynącą z produkcji różnorodnych tkanin bawełnianych i wełnianych.
Jednym z najbardziej liczących się wówczas potentatów był przemysłowiec żydowskiego pochodzenia Izrael Kalmanowicz Poznański. Budowę swojego imperium rozpoczął w 1852 r. od rozbudowy odziedziczonej po ojcu dobrze prosperującej firmy. Osiedle domów wybudowane w sąsiedztwie jednej z największych łódzkich fabryk przy ul. Ogrodowej, zaczęło powstawać w 1870 r. Jako pierwszy wybudowano dom przy ul. Ogrodowej 24.
Pierwotnie w kamienicy o kubaturze niemal 40 tys. m. sześć. znajdowało się ponad 180 mieszkań o niskim standardzie. Wszystkie budynki zbudowane były z cegły i ich cecha charakterystyczna to dwie lub trzy kondygnacje. Ponadto budynki miały wspólne klatki schodowe i toalety. Przeciętne mieszkanie było wielkości około 35 m² powierzchni i składało się z pokoju, kuchni i spiżarni.
Dynamiczny rozwój przedsiębiorstwa i jego potrzeby związane z zatrudnieniem coraz większej liczby pracowników poskutkowały powstaniem kolejnych dwóch famuł przy adresach Ogrodowa 26 i Ogrodowa 28.